วันจันทร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

Mad season

ช่วงนี้เหมือนมิวไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรเลยซักอย่าง จิตตกเป็นกังวลเืรื่องบ้าบออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน
รู้สึกว่างเปล่า รู้สึกเหมือนกับว่า สิ่งรอบๆตัวมิวไม่มีอะไรสามารถจับต้องได้ ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติไม่มีอยู่จริง

คงเป็นฤดูกาลแห่งความบ้าบอสินะ

ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่ แต่ก็รู้ว่าความรู้สึกนี้มันไม่ได้คงอยู่ตลอดไปหรอก
ฉันกำลังคาดเดาอยู่ ซึ่งก็รู้ว่าเคยเดาผิดมาเหมือนกัน
ตอนนี้เธอไม่รู้จักฉัน
ฉันคิดว่าเธอจะเข้าใจบ้างไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
หรือว่า เธอก็โดนเรื่องบ้าบอเล่นงานเหมือนกัน??

ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่ แต่มันก็เป็นอะไรที่จะผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ฉันเปลี่ยนแปลงไปมาก ตลกดีเหมือนกันที่ไม่มีใครรู้เลย
เราไม่พูดถึงเรื่องเล็กๆน้อยที่เราทำเมื่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เมื่อ มีเรื่องบ้าบอ เกิดขึ้น

งั้นเธอจะยืนเฉยๆ มันดูเป็นทางออกเหรอ??
สำหรับฉันดูเหมือนเธอจะเข้ามาวนเวียนอยู่ ฉันต้องการเธอในตอนนี้
เธอคิดว่าจะรับมือกับมันได้เหรอ???
เธอก็ดูฉันออกนี่ ว่าฉัน หลงทางและกำลังสิ้นหวัง
ฉันบาดเจ็บและแหลกสลาย แม้ว่าฉันจะไม่เปิดปากพูด
ฉันก็พบกับหายนะใน เวลาที่บ้าบอนี้

ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่ แต่ฉันก็เคยเป็นที่ต้องการเหมือนกันนะ
ฉันรู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียด แต่ฉันคิดว่ามันก็ทำให้เธอชอบเหมือนกัน
ตอนนี้เธอดูเย็นชามากขึ้น แหลกสลาย โมโห และเปลี่ยนไป
เพราะเรื่องบ้าบอทำพิษเอาแล้วใช่ไม๊??

งั้นเธอคิดว่าจะยืนอยู่เฉยๆตรงนั้นโดยที่ไม่ช่วยอะไรฉันเลยเหรอ??
เราควรจะอยู่ด้วยกันในตอนนี้นะ ฉันต้องการเธอตอนนี้
เธอคิดว่าจะรับมือกับมันได้เหรอ???
เธอก็ดูฉันออกนี่ ว่าฉัน หลงทางและกำลังสิ้นหวัง
ฉันบาดเจ็บและแหลกสลาย แม้ว่าฉันจะไม่เปิดปากพูด
ฉันก็พบกับหายนะใน เวลาที่บ้าบอนี้

และตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้ละ
นี่เป็นสิ่งที่เธออยากให้เป็นใช่ไม๊??
ฉันพยายามที่จะใช้ชีวิตต่อไปด้วยตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้
เมื่อถึงเวลาฉันเชื่อนะ่ว่าตัวเองเข้มแข็ง
แต่ใครก็ได้ ช่วยตอบทีเถอะว่าทำไม ฉันยังคงรู้สึกว่าตัวเองโง่
และพบกับจุดจบ

มันก็แค่ เวลาที่บ้าบอใช่ไม๊??

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น