สังหรณ์ว่าจะมีคนแปลมาให้อ่านเรื่อยๆแล้วละค่ะ มิวแปลลงทวิตไปสามสี่วันแล้ว
เอามาเก็บไว้หน่อยดีกว่าคงได้แปลกันไปอีกยาว XD
=====================
ซึงจังไดอารี่ 26 ตุลาคม 2012
[เที่ยวบินอันตราย]
เราต้องเคลื่อนย้ายจากฟิลลิปินส์ไปที่มาเลเซียครับ
วันสุดท้ายที่ฟิลลิปินส์มีฝนตกหนักมากๆ
ผมคิดว่าชาวฟิลิปินส์คงรู้สึกเหงาที่พวกเราต้องจากมา
แต่ไม่เป็นไรนะครับ เราจะได้เจอกันอีกคราวหน้า ขอบคุณครับฟิลลิปินส์
เราสนุกกันมากที่นั่น สมาชิกในวงคนอื่นก็คิดเหมือนกันครับ
แต่มีปัญหาอยู่ครับ คือ ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน
เครื่องบินก็ยังจะขึ้นบินตรงตามเวลาแบบที่เคยเป็น
เครื่องบินสั่นอย่างแรงเลยครับ
มันยากที่จะควบคุมเครื่องบินให้ร่อนลงจอดอย่างปลอดภัยเพราะลมแรงมาก
จริงๆผมอยู่ในภาวะที่อันตรายเพราะอาจจะเกิดอุบัติเหตุทางเครื่องบินได้นะครับ
เช่น ครั้งก่อนที่ผมจะเดินทางกลับไปที่ประเทศเกาหลี
คุณป้าที่รู้จักกับผมได้โทรศัพท์มา
คุณป้า:ซึงฮยอนกุล สบายดีนะจ๊ะ??
(kun:เอาไว้ต่อท้ายประโยคเรียกคนที่อายุน้อยกว่า)
SR:ครับ พรุ่งนี้แล้วครับจากนั้น....
คุณป้า:พรุ่งนี้อาจจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้นะจ๊ะ ระวังตัวด้วย
SR:เอ?? เดี๋ยวนะครับ??? เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย??
คุณป้า:คือฉันเห็นยองเบนั่งข้างเธอบนเครื่องบินในวันพรุ่งนี้ฉัน กังวลมากอยากให้เธอรู้ไว้นะ ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันแต่ ฉันก็ไม่ได้โทรหาเธอเลยในช่วง 3 ปีนี้ฉันรู้สึกกระหงิดๆในใจและรู้สึกประหม่าเป็นห่วงนะ อยากให้เธอรู้ไว้เท่านั้นแหละจ๊ะ"
SR:พี่ยองเบครับ ขอผมดูตั๋วที่นั่งหน่อยได้ไม๊? จริงด้วยฮะ พี่ยองเบนั่งข้างผม
แล้ววันนั้นเครื่องบินก็สงเสียงดังมาก ทุกคนต่่างก็ตระหนกกันหมด
จากนั้นเราก็ได้ยินประกาศ
"เรียนท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ล้อขวาของเครื่องบินเกิดยางแบน"
ผมได้ยินประกาศแต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรครับ
ครั้งนั้นเครื่องอาจจะเกิดอุบัติเหตุก็ได้ถ้าฝืนบินขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นละก็??...
แต่ว่ามันก็ยอดเยี่ยมมากเลยครับ ที่ทุกคนก็ปลอดภัยสบายดี
จากนั้นผมจึงจะโทรหาคุณป้าที่โทรเตือนมา แต่ปรากฏว่า
"หมายเลขที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
และนี่คือเรื่องเล่าที่เหลือเชื่อของซึงจังครับ
พรุ่งนี้จะมี Alive tour ที่มาเลเซียแล้ว ผมตั้งหน้าตั้งตาคอยเลยละครับ
chinese to eng by YUKI
eng to that by mewmew
-----------------------------------------------------------------
ซึงจังไดอารี่ 25 ตุลาคม 2012
วันนี้เป็นวันที่ยอดเยี่ยมจริงๆครับ ผมอึ้งไปเลย
ปฏิกริยาตอบรับของทุกคนเยี่ยมไปเลยครับ มันทำให้ผมประหลาดใจ
พวกคุณเต้นไปกับเพลงของเรา ในทุกๆประเทศต่างก็มีสไตล์ที่ต่างกันไป
ที่ฟิลลิปินส์ให้ความรู้สึกสงบนิ่งตามถนนหนทางก็ดูจะเงียบเชียบ
ในตอนแรกผมคิิดว่าอาจจะมีปัญหาแล้วละ แต่ทุกคนกลับกระตือรือร้นกันมาก
ผมรู้สึกดีใจมากๆครับ ฟิลลิปินส์ครับ ขอบคุณมากๆเลย
น่าเสียดายครับเป็นเพราะมีกำแพงในเรื่องภาษามาขวาง
ในครั้งแรกนี้ผมอยากจะพูดกับพวกคุณให้มากกว่านี้
มันเป็นเรื่องจำเป็นนะครับ ผมอยากส่งผ่านความในใจไปยังแฟนๆที่คอยสนับสนุนเรา
แต่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะจำภาษาต่างๆในประเทศต่างๆได้หมด
ดังนั้นผมหวังว่าพวกคุณจะยกโทษให้กับพวกเรานะครับ
ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่กันน้าที่ผมเริ่มพูดภาษาญี่ปุ่นได้เยอะขนาดนี้??
ผมยังพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ค่อยเก่งเลยใน DVD Live ที่ญี่ปุ่น
จากนั้นก็จะเริ่มคิดว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกไปบ้างนะ??
แต่ตอนนี้ผมกลับมาเขียนไดอารี่ด้วยตัวเองแบบนี้ได้!! มันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับผมครับ
บิกแบงอาจจะมีรายการเป็นของตัวเองก็ได้
ถ้าสมาชิกทุกคนสามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้
พี่ท็อปน่ารักมากเลยละครับตอนนี้
เค้าเหมือนกับนักเรียนชั้นเด็กเล็กแม้ว่าจริงๆจะเป็นหนุ่มหล่อมาก
บางทีนี่อาจจะเป็นจุดที่ทำให้เค้าน่าหลงใหลนะฮะ??
พี่ท็อปกำลังถ่ายภาพยนตร์อยู่ครับในตอนนี้
เค้ามักจะไม่มีเวลาได้นอนเลยเพราะยุ่งมาก
ผมคิดว่าเค้าเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก ผมตั้งตารออยากดูหนังเรื่องนี้มากครับ
เราจะมีทัวร์คอนเสริ์ตต่อที่มาเลเซียครับ ผมได้ยินมาว่าตอนนี้เป็นฤดูฝนที่นั่น
ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นปัญหารึเปล่า
แฟนๆที่มาเลเซียคงต้องกำลังรอพวกเราอยู่แน่ๆ ผมมั่นใจว่าเราจะทำได้ครับ
ผมเป็นหนุ่มสดใสเหมือนพระอาทิตย์ ดังนั้นมันจะต้องเป็นวันที่สดใสแน่
ท้องฟ้าโปรดกรุณาเข้าข้างเราด้วยเถอะ!!
ตั้งใจทำงานนะครับวันนี้
English Translation by Yuki
thai Translation by mew
------------------------------------------------------------
ซึงจังไดอารี่ 24 ตุลาคม 2012
การเริ่มเขียนไดอารี่นี้ .....เขียนมาได้พักใหญ่แล้วนะครับ
มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น......การทำกิจกรรมต่างๆด้วยตัวเองที่ประเทศญี่ปุ่นนี้
น่าแปลกใจเหมือนกันนะครับที่ผ่านมาได้ 3 เดือนแล้ว เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ความทรงจำจากประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผม
งานแฟนมีตติ้ง และ งานละคร มีการเริ่มต้นหลายอย่างจริงๆ
ปีนี้ผมได้ทำอะไรหลายอย่าง นอกจากนี้ตอนนี้ผมก็มีทัวร์คอนเสริต์รอบโลกอยู่ด้วย
ทั้งประเทศไทย ทั้งที่ไต้หวัน และตอนนี้ผมมาอยู่ที่ฟิลิปินส์ครับ
ในขณะที่เราไปตามประเทศต่างๆ ผมรู้สึกได้ถึงแรงเชียร์ที่ทุกคนมีให้ บิกแบง
มีแฟนๆที่รอคอยเรามากมายแม้ว่าเราจะไปเยือนประเทศนั้นเป็นครั้งแรกก็ตาม
เรามีความสุขจริงๆครับ ผมคิดจริงๆว่าเราเป็นที่รักไปทั่วโลก
ในตอนที่ผมทำรายการ "LOKE กับซึงจัง"ที่ญี่ปุ่น ผมคิดว่าร้อนจังเลย
แต่ก็ได้กลิ่นลมหนาวโชยมาแล้วละครับ
ทุกคนแข็งแรงกันดีนะครับ?? จะเป็นอะไรไม๊ครับถ้าผมจะเขียนไดอารี่นี้ต่อไป??
ผมรู้สึกเหงาจังเพราะอยู่แต่ในห้องโรงแรมเป็นเวลายาวนาน
เรื่องราวที่ญี่ปุ่น.......ผมอาจจะลืมมันไปได้นะฮะ
ผมอยากจะเจอทุกคนจัง เพราะผมแยกจากทุกคนมา
ยังไงก็ตามแต่ มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากจริงๆใน 3 เดือนที่ผ่านมา
ขอบคุณที่สนับสนุนผมเสมอมานะครับ
ผมรู้สึกขอบคุณทุกคนจริงๆ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ
ขอบคุณมากๆ ครับ
ไม่ได้เขียนไดอารี่นานดังนั้นวันนี้เลยเขียนซะยาวเลย ขอโทษครับ
ขอให้ทุกคนตั้งใจทำงานในวันนี้เหมือนกันนะครับ
english translation by HOO
Thai Translation by Mew
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น