วันอาทิตย์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เหตุผลที่ผมต้องเข้มงวดกับเหล่าสมาชิกวงเมื่อย้อนกลับไปในเวลานั้น (shout3)


"เหตุผลที่ทำไมผมถึงต้องเข้มงวดกับสมาชิกในวงมากเมื่อย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้น....."

" ฉันไม่คิดว่านายจะประสบความสำเร็จได้นะถ้ายังเอาแต่ทำตามมาตรฐานแค่ระดับนี้้อยู่" "ถึงแม้ว่านายจะพยายามมาแล้วหลายรอบก็ตอบมันก็มาจบที่ความล้มเหลวอยู่ดี" "โอเค ฉันรู้แล้วนายกลัวความเจ็บปวดใช่ไม๊เลยไม่คิดแม้แต่จะพยายามด้วยซ้ำ ฉันคิดว่านายควรจะต้องพยายามที่จะหมุนตัวแบบจริงๆเลยในการเต้น มันเป็นเรื่องน่าขายหน้านะที่นายไม่อยากจะทำมันเพราะกลัวที่จะเจ็บ นายแน่ใจนะว่านี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่นายสามารถแสดงออกมาแล้วหลังจากจะต้องเผชิญกับการประเมินผลพรุ่งนี้?? นี่นายเป็นพวกเฉื่อยชาแบบนี้จริงๆเหรอ?? "

คุณจะได้ขึ้นถ้อยคำเหล่านี้ตลอดเวลาเมื่อดู รายการเพื่อการเดบิวของบิกแบง Bigbang documentary คนจะพูดว่าผมเข้มงวดกับเหล่าสมาชิกมาก ดังนั้นผมถึงได้ ฉายา "จียงผู้ก้าวร้าว" ไม่ก็ " ควอนจียงใจหิน" มาหลังจากที่เข้มงวดกับทุกคน

ในเดือน มิถุนายนในปี 2006 เราได้มีโอกาสได้ขึ้นแสดงในคอนเสริต์ของ เซเว่น และ การแสดงที่เราจะทำลงไปในวันนั้นจะเป็นตัวที่ท่านประธานยางของเราจะตัดสินใจว่าใครที่จะสามารถอยู่ต่อไปได้ ดังนั้นเราเลยตัดสินใจที่จะงัดทุกอย่างที่เราสามารถทำได้ทุกอย่างที่เราได้เรียนมาและสะสมมาโดยตลอดเพื่อโอกาสในครั้งนี้ ขนาดพี่เซเว่นยังเป็นกังวลกับเรามากๆในวันนั้นเลยฮะ

และแล้วการฝึกซ้อมก็เริ่มขึ้นและเราต่างก็ตั้งสมาธิอย่างมากกับมันเพราะเราต้องการให้ทุกส่วนออกมาอย่างดีที่สุด ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ยองเบเกิดการบาดเจ็บอย่างร้ายแรงเมื่อเค้ากระโดดหมุนตัว ไม่เพียงแต่เค้าจะหมดสติไปตรงนั้นเลยแต่มือของเค้ายังมีเลือดออกมามากทีเดียว เราต่างก็เป็นกังวลกับบาดแผลของเค้ามากเพราะเราก็จะต้องเตรียมแผนการแสดงบางอย่างที่แตกต่างไปจากที่เราได้ซ้อมเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น

ผมรู้สึกดีใจมากที่ยองเบ ซึ่งในตอนนั้นยังคงบาดเจ็บมาก พูดปลอบใจพวกเราว่า " ฉันไม่เป็นไรหรอก" ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนั้นเค้าเจ็บมากแต่เค้าก็ยังตัดสินใจที่จะทำการแสดงกับพวกเราตามแบบที่วางไว้ เรา่เข้มแข็งขึ้นเพราะเค้าและจบการซ้อมอย่างราบรื่น

แต่ยังไงก้ดี หลังจากที่ซ้อมเสร็จ ผมเข้าไปถามสมาชิกในวงอย่างจริงจังมากทันทีว่า " ทำไมพวกนายถึงเป็นแบบนั้นละ "เหมือนโลกทั้งโลกมันถล่มลงมา"แบบนั้นนแหละตอนที่พวกนายเห็นมือของยองเบได้รับบาดเจ็บ มันจะเป็นยังไงถ้าเราอยู่ในการแสดงจริงๆ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเป็นอะไรกันไป "

ผมรู้ครับว่าผมควรจะอดทนกับพวกเค้า แต่สิ่งที่อยู่ในใจผมในตอนนั้นคือ "ผมไม่อยากให้ใครซักคนในทีมนี้ต้องถูกคัดออกเลย จริงๆนะครับ"

ตามเคยนะค่ะ มิวทิ้งนี่ไว้เพื่อคุณ rice ค่ะ
[Note: If you want to repost it elsewhere, please include the following disclaimer: I am not doing close translation of every word in the book, just quoting here and there from the sections. And I have paraphrased and summarized so it might contain errors. I am just sharing to spread the love, not hate. If you don’t feel comfortable reading it, please ignore me.And my works has nothing related to any profit making purpose. You are not allowed to reproduce it in any material forms for such a purpose. Thanks for your understanding.]

Source: Shout To The World (Chinese Version)
Eng Translated by: godlovesrice@tumblr.com/rice@bbu

Thai Translation by mew in mew mini museum

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น