วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554


เป็นแฟนแอคเค้าส์อีกแล้วนะค่ะ เจ้าตัวบอกว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ
และออกตัวว่า ใครไม่เชื่อก็ขอให้ข้ามไปนะค่ะ มิวว่าน่ารักดีค่ะเรื่องอะไรเกี่ยวกับทาบิก็อยากแปล 55

===========

ท็อป ช่วยชีวิตฉันไว้

ตอนนี้ฉันอายุ 26 แล้วค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นในปี 2006 ซึ่งในตอนนั้นบิกแบงยังไม่ได้เดบิวเป็นนักร้องเลย

คนที่อาศัยอยู่ในเขต Sinsa-dong คงรู้ดีว่าที่สี่แยกจะมีร้านกาแฟ Caffe Bene ร้านใหญ่ๆอยู่ ซึ่งที่ที่ฉันได้รับการช่วยเหลือจากท็อปก็ตรงนี้แหละค่ะ ซึ่งถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นนานมาแล้วแต่ร้านกาแฟร้านเดิมก็ยังคงอยู่ให้เห็นจนถึงทุกวันนี้ ฉันเลยเขียนเล่าลงมาด้วย

ในตอนนั้น ฉันต้องการที่จะข้ามถนนตรงสี่แยกนั้น โดยที่ฉันมีหูฟังสวมอยู่และก็กำลังพิมพ์ข้อความหาเพื่อนไปด้วย ดังนั้นฉันจึงมัวแต่พุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่โทรศัพท์มือถือของฉัน ในตอนที่ฉันเดินข้ามถนนอยู่มีผู้ชายคนนึงมาสะกิดที่ไหล่ฉันฉันจึงถอดหูฟังออกและหันไปมอง เค้ามีอายุน่าจะราวๆ 20 ต้นๆ จู่ๆเค้าก็พูดว่ามีเรื่องจะคุยกับฉันและเราก็เคยเจอกันมาหลายครั้งแล้ว และพูดเรื่องไม่เข้าท่าอีกหลายอย่างพร้อมกับดึงอย่างแรงให้ฉันออกไปกับเค้า

แถวนั้นมีร้านอาหารทานเล่นเยอะมากถ้าคุณเดินออกไปไกลอีกซักนิดจากสี่แยก เค้าลากฉันไปในถนนเส้นนั้น ฉันรู้สึกกลัวมากๆๆและเหนื่อยมากจากการที่ถูกดึงมาไกลแบบนี้ หลังจากที่ลากฉันมาอยู่ในตรอกตรงมุมแล้ว เค้าก็เอามือมาปิดปากฉันไว้ ฉันกลัวมากเหลือเกินจนไม่มีแรงจะทำอะไร ผู้หญิงแบบฉันจะไปสู้ผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าฉันถึง 2 เท่าแบบนี้ได้ยังไงกัน ?? ฉันพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อจะสู้แล้วแต่ก็ไม่มีอะไรที่ฉันจะทำได้ ผู้ชายคนนั้นดึงเสื้อของฉันขึ้นและลากมือเข้าไปในชุดชั้นในของฉัน ฉันรู้สึกกลัวมากและขยะแขยงมาก แต่สิ่งเดียวที่ทำได้คือ แค่ร้องไห้

ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงของ ผู้ชายหนุ่มคนนึงตะโกนว่า " นี่ นายจะทำอะไรหนะ?? " ในตอนนั้นฉันคิดว่ามีคนมาช่วยแล้วและรวบรวมพลังทั้งหมดผลักชายคนร้ายออกไป แต่ชายคนร้ายกลับพูดออกมาว่า " เธอเป็นแฟนฉัน อย่ามายุ่งเรื่องชาวบ้านหน่อยเลย" ฉันจึงบอกกับชายที่มาช่วยว่า นี่เป็นคร้งแรกที่ฉันเจอชายคนร้าย ฉันทั้งกรีดร้องและร้องไห้และอธิบายกับชายคนที่มาช่วยว่าฉันกำลังจะถูกข่มขืน

ชายที่มาช่วยจึงพูดกับชายคนร้ายว่า "นายควรจะทำตัวให้สมกับอายุหน่อยนะ ทำไมมาทำอะไรแบบนี้" จากนั้นชายคนที่มาช่วยก็ดึงฉันออกมาและพากลับมาที่สี่แยกเดิม ฉันรู้สึกปลื้มใจมากแต่ก็ยังไม่หายตกใจกลัวจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันเอาแต่ตัวสั่นแบบควบคุมไม่ได้เพราะยังคงกลัวอยู่มาก ชายคนนั้น พูดปลอบว่า " เธอคงจะกลัวมากสินะ ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วละ จำไว้นะว่าเวลาเดินคนเดียวต้องเดินในที่ที่มีคนมากๆๆ ที่ตรอกนั้นมีเหตุการณ์คล้ายๆกับเหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นบ่อยมากเลยละ " จากนั้นเค้าก็พาฉันไปส่งที่ใกล้ๆบ้าน

ใช่แล้วค่ะ ชายคนที่มาช่วยฉันคือ ท็อปแห่งวงบิกแบง ถึงแม้ว่าเค้าจะอายุน้อยกว่าฉันแต่ก็มีความกล้าหาญมากกว่าฉัน เหตุผลที่ฉันมาเล่าให้ฟังในตอนนี้ทั้งๆที่เรื่องก็ผ่านมานานแล้ว นั่นเป็นเพราะฉันอยากจะขอบคุณเค้า ซึ่งเค้าอาจจะกำลังอ่านเรื่องนี้อยู่ก็เป็นได้ ขอบคุณมากนะท็อป ฉันได้สมัครเป็นแฟนคลับบิกแบงและติดตามผลงานของบิกแบงอย่างใกล้ชิด นูน่าอยากจะขอบคุณมากๆที่กล้าหาญและมาช่วยนูน่าไว้ ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆของฉันฟังถึงความกล้าหาญของเธอในครั้งนั้นด้วยนะ

ท็อปแห่งวงบิกแบงได้ช่วยฉันไว้เมื่อนานมาแล้ว ฉันฟังเพลงของเธอนะ ดังนั้นตั้งใจทำงานและทำงานเพลงต่อไปนะ เมื่อไหร่ที่มีคอนเสริต์ฉันไปดูแน่นอนรับรอง ขอบคุณมากๆจริงๆจากใจ

Eng Translation: jwalkervip.tumblr.com
Thai Translation by mew in mew mini museum

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น